کاتتر ها معمولا از جنس سیلیکون، لاستیک، PVC ، لاتکس و یا پلی اتیلن می باشند. کاتتر دو نوع ادراری و IV دارد، و برای هر کدام انواع مختلف که بستگی به نیاز بیمار است دارد. کاتتر های ادراری انواع های مختلفی دارند مانند کاتتر خارجی، که داخل بدن نمی رود و احتمال عفونت زایی کمتری دارد. کاتتر غیر دائمی در طول روز چندین بار عوض می شود، و کاتتر فولی در داخل بدن تا 3 ماه می ماند و تقریبا دائمی است.
مدل های های IV یا داخل رگی، معمولا برای انتقال دارو مستقیما به جریان خون به کار می رود. کاتتر های IV دو نوع جانبی و CVC دارند، که نوع جانبی معمولا فقط برای چند روز به بیمار وصل است، در حالی که CVC برای مدت طولانی تر در بدن باقی می ماند، و به رگ های خونی اصلی که مستقیما به قلب راه دارند وصل می شوند. کاتتر های CVC تا سال ها هم می توانند به بدن بیمار متصل بماند.
این آزمون بر اساس استاندارد ملی 7325 انجام می گردد. این استاندارد شامل لوازم فرعی کاتتر که در استاندارد 11070 اند، نمی باشد. اگر کاتتر دارای ماده روانساز می باشد، این ماده نبایع مانع دیده شدن داخل کاتتر باشد (باید شفاف باشد) و قطرات آن نباید قابل مشاهده باشد.
آزمون نشتی که بر روی کاتتر انجام می شود شامل آزمون نشت هوا و نشت مایع تحت فشار ، و همچنین آزمون مقاومت در برابر خوردگی. در این آزمون کاتتر به محلول نمکه و سپس به آب مقطر در حال جوش آغشته شده و سپس از نظر خوردگی مورد آزمون قرار می گیرد.
