Search
Close this search box.

باند گچی

باند گچی یک نوع بانداژ است که برای تثبیت و immobilize کردن اعضای شکسته یا آسیب‌دیده در پزشکی استفاده می‌شود. این باند معمولاً از الیاف پنبه‌ای تشکیل شده و با گچ پوشانده می‌شود. در فرآیند استفاده، باند به آب مرطوب شده و سپس دور ناحیه آسیب‌دیده پیچیده می‌شود، که پس از چند دقیقه خشک شده و به شکل جامد در می‌آید. باند گچی معمولاً در دو نوع معمولی و فایبرگلاس موجود است که نوع معمولی سنگین‌تر بوده و برای تثبیت بهتر اعضا به کار می‌رود. این باند به عنوان یکی از روش‌های مؤثر در درمان شکستگی‌ها و آسیب‌های ورزشی شناخته می‌شود.

باند گچی برای جلوگیری از حرکت عضو شکسته، ثابت نگه‌داشتن ستون فقرات و اندام‌ها و جلوگیری از بدشکلی اعضا کاربرد دارد. پارچه نگه‌دارنده مورد استفاده در باند گچی باید از نخ صد درصد پنبه و به صورت بافت لنو، بدون ترکی و نقص بوده و کاملاً سفید شده (بلیچینگ شده) باشد.

 

باند گچی به دو نوع معمولی و فایبرگلاس تقسیم می‌شود. باند گچی معمولی از جنس گاز پانسمان پوششی است. متخصص گچ‌گیری ابتدا باند را مرطوب کرده و به صورت لایه‌ای دور محل آسیب‌دیده دست یا پای بیمار می‌پیچد. همچنین در زیر آن پنبه‌ای از جنس گچ کلسینه وجود دارد که در هنگام برخورد با آب، باعث ایجاد سولفات کلسیم شده و در نهایت گچ پس از چند دقیقه خشک می‌شود. به دلیل جنس آن، باند گچی معمولی سنگین‌تر از باند فایبرگلاس است.

 

این آزمون‌ها مطابق با استاندارد ISO 11806 انجام شده و شامل آزمون‌های فیزیکی مانند زمان اشباع، زمان گیرش کامل، مقاومت در برابر شکستگی و محتوای سولفات کلسیم می‌باشد. باندهای گچی با طول کمتر از 500 سانتی‌متر نباید هیچ‌گونه وصله، درز یا بریدگی داشته باشند. در طول‌های بیشتر، درزها باید با یک چسب مناسب اتصال یابند و نباید دوخته شوند.

مطالب مرتبط با آزمون فیزیکی و شیمیایی باند گچی